ورزش و خطر


 






 
سلامت ورزشكار مهم ترين مسأله در ورزش است. در واقع ما براي سلامتي روح و جسم به ورزش روي مي آوريم. اگر دقت نكنيم و در حين ورزش آسيب ببينيم همان بهتر كه اصلا سراغ ورزش نرويم. در «رالي» هم بايد مراقب باشيم با رعايت اصول ايمني دچار آسيب نشويم. مثلا استفاده از كلاه ايمني براي محافظت از سر و جمجمه و صورت.
يكي از شكستگي هاي مهم كه در ورزش هاي با سرعت بالا كه انرژي زيادي به فرد وارد مي كند مثل «رالي» شكستگي در استخوان ران است.
يك نوع شكستگي ران به نام شكستگي استرسي در استخوان ران شخص ورزشكار را تهديد مي كند كه به نوعي از شكستگي هاي ريز در بدنه استخوان اطلاق مي شود كه در اثر ضربات و فشارهاي مداوم بر روي استخوان به وجود مي آيد. طي مرور زمان و بر اثر ضربت متوسط اما تكراري و پايدار به استخوان، شكستگي هاي ريز و تغيير در ساختمان استخوان ايجاد مي شود. در اين نوع شكستگي استخوان ها جابه جا نشده و برعكس يك استخوان شكسته واضح نداريم كه ايجاد درد استخواني در هنگام ورزش از نشانه هاي آن است.
به هر حال بايد شخص ورزشكار هر چه سريع تر به درمان اقدام كند.

درمان
 

فاز حاد:
 

در شكستگي حاد معمولا اقدام اول جراحي است و طي آن استخوان هاي شكسته به هم fix مي شوند كه بهترين زمان انجام اين كار 48 ساعت اول بعد از آسيب است تا عوارض كاهش يابد. در موارد stress fracture يك محافظ تحمل كننده وزن براي مدت 1-4 هفته براي بهبود علائم و بهبود استخواني كه همان تشكيل استخوان جديد در محل آسيب است استفاده مي شود. فرد بايد براي مدت 8-16 هفته از دويدن خودداري كند. يك برنامه تمريني با فشار كم شامل دو چرخه سواري، شنا و راه رفتن در آب عالي است.
فرد ورزشكار بايد آمادگي قلبي، عروقي و توانايي اندام فوقاني خود را طي اين مدت حفظ كند اما از ورزش شديد اندام تحتاني تا زمان بهبودي كامل و رفع علائم خودداري كند.

فاز بهبودي:
 

در فاز بهبودي در موارد شكستگي فيزيوتراپي براي بهبود قدرت عضلاني و افزايش دامنه حركات مفصل زانو و ران انجام مي گيرد. در موارد شكستي هاي فشاري (stress fracture) زماني كه ديگر درد نداشت محافظ را برداشته و با ورزش هايي كه فشار كمي دارند به صورت هوازي پرداخته مي شود.
منبع:نشريه ي شاهد جوان شماره ي 53